synthese Peter

Wanneer het gaat over de internering vallen binnen de kortste keren straffe woorden als "de vergeetput van justitie", "mensonterende situaties" en wordt er steevast gewezen op de decennialange verwaarlozing van deze uiterst kwetsbare groep in onze samenleving en in justitie. kenmerkend voor de uitvoering van de internering is dat de beslissing tot invrijheidstelling wordt genomen door de Commissie ter Bescherming van de Maatschappij (CBM). Gezien de internering een maatregel is van onbepaalde duur, krijgen deze commissies een cruciale rol toebedeeld. Bovendien geeft de wetgever hen een brede beslissingsruimte, wat betekent dat er heel wat mogelijkheden zijn om een eigen invrijheidstellingbeleid, met lokale gebruiken en gewoonten, uit te bouwen.
Dit artikel focust op de besluitvorming van de CBM's met betrekking tot de invrijheidsstelling van de geïnterneerden en maakt hiervoor gebruik van empirische dat verzameld bij vier Nederlandstalige CBM's3 De doelstelling van dit artikel is ten eerste een kritische analyse van hun besluitvorming op basis van deze bevindingen en de opgetekende visies uit de praktijk worden de kritieken op en mogelijke implicaties voor de nog te implementeren wetgeving van 2007 voor de toekomstige uitvoeringspraktijken besproken. Het start met een korte historische terugblik op de internering en de invrijheidstelling.

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License